نام علی

به نام ذات اقدس اله خداوند تبارک و تعالی

علی علی علی علی
نامی که چون بر زبان کافر می آمد, ترس بر بدنش چیره می شد و موهای بدنش سیخ می شد و از ترس تا نزدیکی قبض روح پیش می رفت.
و چون نامش بر زبان تیمان کوفه می آمد, داغ پدر و فقیری و گرسنگی را از یاد می بردند.
چون بر زبان فرشتگان جاری می شد, ندای لافتی الا علی و لاسیف الا ذوالفقار را سر می دادند و گروه گروه به نوبت به ملاقاتش می شنافتند.
چون بر زبان جبرئیل جاری می شد, ندای تهمدت والله ارکان الهدی را سر می داد و همراه با آن تمامی عناصر طبیعیت به تکاپوی می افتادند که گویی برای داغ جان گذازش دارند گریه می کنند و ناله می کنند و گریبان چاک چاک می کنند.

به خداوندی خدا قسم که اگر مسئولیت امامت و خلافت را خداوند تبارک و تعالی بهعهده ی مولا علی نمی گذاشتند و حرف از هدایت مسلمانان بر زبان نبود, از شدت ناراحتی و غم لحظه ای بعد از رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام زنده نمی ماندند.

همان گونه که مولا علی در خطبه 202 می فرمایند که:
اگر تو ما را به شکیبایى امر نفرموده بودى و از جزع و بى تابى نهى نمى کردى، آن قدر بر تو گریه مى کردیم که اشکهایمان تمام شود و این درد جانکاه همیشه برایمان باقى بود و حزن و اندوهمان دائمى، و تازه همه اینها در مصیبت تو کم بود.

http://makarem.ir/compilation/Reader.aspx?lid=0&mid=15689&pid=61847

اگر باز مسئله ی هدایت مسلمانان و پایداری دین اسلام در میان نبود, بنا بر فرموده ی حضرت, کسی از عرب را زنده نمی گذاشت. اما در زمان بعد از رحلت پیامبر, به خاطر عدم تفرقه در میان امت اسلام و همچنین خطرات بزرگی چون روم و حکومت ساسانیان ایران و همچنین جهل خود مردم آن زمان دست به شمشیر نبردند.

معاویه در جنگ صفین در نامه ای به مولا علی , ایشان را به تمسخر می گیرند و 25 سال خانه نشینی را به ایشان یاد آوری می کنندو
مولا علی در جواب نامه می نویسند که آن شمشیری را که باهاش خانواده ات را در جنگ بدر کشتم را هنوز دارم, نگذار که از غلاف بکشم بیرون.
بار ها فرمودند که غم این 25 سال چون تیغی در گلویم است.

عالم اهل سنت , ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه(ج 13 صفحه 301-302) می گوید که از دوستش پرسید که در شگفتم که چگونه علی توانست در آن مدت بعد از وفات رسول خدا زنده بماند و جان سالم به در ببرد و قریش او را نکشند؟
او گفت اگر علی آن قدر خود را خوار و ذلیل و گوشه گیر نکرده بود و خود را خانه نشین نمی کرد او را می کشتند.

در جایی دیگر دارد که شخصی از مولا علی پرسید که اگر رسول خدا پسری داشت , آیا عرب حکومت خود را به او می سپاردند؟
ایشان فرمودند که اگر جز آنچه من می کردم انجام نمی داد, او را می کشتند.

خطبه ی شقشقیه را بخوانید که چقدر با آه و گداز سخن می گویند , در حالی که باز ذره ای از غم هایش را نگفتند.
بعد از رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام و ماجرای سقیفه, مولا علی به همراه بانوی دو عالم و حسنین به در خانه های مهاجر و انصار مدینه می رفتند و حوادث غدیر خم را یاد آور می شدند که شخصی گفت که ای علی تو نسبت به حکومت حریصی. مولا فرمودند که من حریصم؟ ایا کسی که حق خود را می خواهد حریص است یا کسی که حق دیگران را تصرف می کند؟

باز در مدت 4 سال و 9 ماه چنان حکومت کردند که وقتی خواستند با امام حسن بجنگند گفتند به خاطر پدرت علی است
وقتی او را شهید کردند گفتند به خاطر پدرش بود
وقتی خواستند که در کربلا با امام حسین بجنگند گفتند ما با تو جنگ نداریم, ما به خاطر اینکه تو پسر علی هستی با تو جنگ داریم
امام حسین را کشتند و گفتند او پسر علی بود.
تا 220 سال مسلمانان زیای کشته شدند و 11 امام را شهید کردند, همه به خاطر دشمنی و کینه ای بود که نسبت به علی داشتند. آن هم تنها به خاطر همان حکومت 4 سال و 9 ماه
امروزه نیز مسلمانان را در جای جای عربستان و بحرین و سوریه می کشند تنها به جرم شیعه علی بودن

اگر شیعه علی بودن جرم است, من افتخار می کنم که مجرم هستم.
همان طور که در گذشته افرادی کثیری بودند که با مولا علی مخالف بودند و هر کاری می کردند که یاد علی فراموش شود, امروزه نیز افرادی چون ابن تیمیه هستند که هر کاری می کنند و هر دروغی می گویند که یاد علی کم رنگ شود و فراموش شود.
این را بار ها بار ها عمر بن الخطاب گفت.

http://makarem.ir/squestions/?lid=0&mid=248856&TypeInfo=23&CatID=24050

http://makarem.ir/squestions/?lid=0&mid=248589&TypeInfo=23&CatID=24050

آنان صفات علی چون صدیق و فاروق را از آن خود کردند, خلافت علی را از آن خود کردند, نگذاریم که محبت به علی و خاندان علی را از دل ما بیرون کنند و دل و ذهن ما را از آن خود کنند.

یا حق
یا علی